Inteligencja emocjonalna to jest zdolność rozpoznawania stanów emocjonalnych, oraz umiejętność radzenia sobie z różnymi stanami emocjonalnymi własnymi i innych osób.
Dobrze jest rozwijać swoją inteligencję emocjonalną po to, aby szybciej dostosować się do warunków panujących w otoczeniu, skutecznie rozwiązywać problemy, łatwiej układać sobie współpracę i relacje z ludźmi, z łatwością odczytywać intencje innych.
Ta umiejętność w niektórych aspektach życia jest ważniejsza od inteligencji IQ, ponieważ emocje mają władze nad intelektem. Intelekt, owszem, potrzebujemy rozwijać do tego aby zdobyć wykształcenie, by dzięki temu zdobyć dobrą pracę, rozwijać karierę zawodową. Jednak wykształcenie i dobra praca to za mało do tego, by mieć całkowity wpływ na to co dzieje się w naszym życiu.
Co jeśli nie potrafimy się porozumieć ze swoim szefem lub ze swoimi pracownikami. Co z tego, że ktoś jest wykształcony, jest intelektualistą, jeśli nie będzie potrafił zbudować dobrych relacji w swoim zespole, w pracy będzie dochodziło do problemów i konfliktów.
Nawet kilkumilionowe zarobki nie dadzą nam satysfakcji, jeśli nie będziemy potrafili mieć przyjaciół, jeśli nie będziemy umieli zbudować szczęśliwego związku i szczęśliwej rodziny. W życiu ważne są relacje a tego intelektem nie opanujemy. Do tworzenia dobrych relacji, tak jak wspomniałam na początku, niezbędna jest inteligencja emocjonalna.
Ważne jest, żeby mieć świadomość tego, jakie emocje nas ograniczają, zrozumieć czym są i potrafić je uwolnić. Kiedy już to zrobimy, nie będziemy musieli tracić energii i uwagi na panowanie na nimi, ponieważ nie będą wprowadzać destrukcji do naszego życia. Wtedy zaczniemy panować, nie nad emocjami, a nad swoim życiem. Wszystkie konflikty rodzinne, koleżeńskie, zaburzone relacje w pracy znikną. Wiem z doświadczenia, że rozwój inteligencji emocjonalnej, zmienia w sposób istotny jakość naszego życia.
Podam przykład mojego znajomego, który jest inteligenty i bardzo racjonalny. Trochę w życiu nie poukładało się jemu. Ma już kolejną piątą żonę i uważa, że nie ma szczęścia do kobiet. Jego świadomość emocjonalna jest tak niska, że nawet nie zauważa tego, jak jego emocje sterują jego życiem. Zawsze szuka racjonalnego wytłumaczenia tego, że jego brak umiejętności rozpoznawaniu stanów emocjonalnych własnych i jego partnerek prowadzi do problemów a w konsekwencji do rozpadu tych związków. Jak racjonalnie sobie to tłumaczy? „To los mi podrzuca złe partnerki” „Nie mam szczęścia do kobiet”. On nie potrafi zrozumieć, że to jego emocje i brak kontrolowania ich ma wpływ na to, że trafia na takie kobiety, które swoimi zachowaniami aktywują zablokowane, zapisane w jego pamięci emocje.
Gdyby potrafił ocenić sytuację na spokojnie, przed zawarciem związku z kobietą, która ma swoje dziecko i on ma swoje dwoje dzieci, to przewidziałby wcześniej taką sytuację, gdzie różnica interesów powoduje konflikty i wiadomo, że będzie dochodziło do kłótni na punkcie wychowania dzieci. Jego inteligencja emocjonalna doprowadza do tego, że nie potrafi odczytać stanu emocjonalnego swojej partnerki i nie rozumie jaki to ma wpływ na ich związek.
Człowiek którego inteligencja emocjonalna jest na wysokim poziomie potrafi przewidzieć na jakim tle dochodzi z reguły do konfliktów w związkach. I tego nie da się matematycznie, intelektem, racjonalnie oszacować, to należy poczuć na poziomie emocjonalnym.
Ludzie o wysokiej inteligencji emocjonalnej nie tworzą związków, które nie mają racji bytu, bo potrafią odróżnić człowieka konfliktowego od człowieka wyważonego. Potrafią rozróżnić osobę, która obdarzyła ich uczuciem od osoby, która racjonalnie np. z powodów finansowych wiąże się z nimi.
Nasza inteligencja emocjonalna potrafi przez pryzmat emocji przewidywać. Jeśli będziemy świadomi tego, że to emocje nami rządzą, wtedy nasze decyzję będą kontrolowane i przewidywalne.
